AutoPlus

poorwich

Pierwszy kontakt z Hondą CR-V mieli mieszkańcy Kraju Kwitnącej Wiśni, znanego bardziej jako Japonia. Właśnie tam w 1995 roku zadebiutował „Kompaktowy pojazd rekreacyjny” (Compact Recreational Vehicle). – na ponad rok przed europejską premierą oraz prawie dwa lata przed rozpoczęciem sprzedaży w Polsce. Była to odpowiedź Hondy na rosnące zapotrzebowanie rynku „bulwarowymi” terenówkami – samochodami, które pomimo bojowego wyglądu, zdecydowanie lepiej radzą sobie na miejskich dziurach czy krawężnikach lub na drodze polnej, niż w ciężkim terenie czy błocie.

Nowe doświadczenia
Do produkcji swojego pierwszego SUV-a Honda przygotowała się od podstaw. Auto, choć z daleka zdradza podobieństwo do osobowych samochodów japońskiej marki, zyskało sporo terenowych atrybutów – solidne zderzaki, duży wlot powietrza do chłodnicy i, co najważniejsze, niemały, dwudziestocentymetrowy prześwit.
Praktycznym rozwiązaniem jest dzielona pokrywa bagażnika – podnoszona szyba ułatwia wkładanie mniejszych przedmiotów. Dola część pokrywy otwiera się na bok, ale trochę szkoda, że w złą stronę, czyli w prawo, co jest zapewne skutkiem japońskiego rodowodu Hondy CR-V. Gdy pakujemy bagaże do auta zaparkowanego przy krawężniku musimy dookoła obchodzić otwartą dolną część klapy bagażnika. Z tylnymi drzwiami zdarza się też inny problem: sporadycznie zacina się zamek odryglowujący tylną szybę.
Specjalnie dla pierwszego swojego SUV-a Honda opracowała nową, benzynową jednostkę napędową o pojemności dwóch litrów, która legitymuje się mocą 128 KM. Ograniczona ilość miejsca pod maską wymusiła zmniejszenie gabarytów silnika – są one bliższe silnikom o pojemności 1.6. Uzyskano to, między innymi zmniejszając do sześciu milimetrów odległość między ściankami sąsiadujących cylindrów. Nie ma to jednak żadnego wpływu na trwałość jednostki napędowej – nawet samochody o największym przebiegu nie wykazują oznak przyspieszonego zużycia pierścieni tłokowych czy uszkodzeń uszczelki pod głowicą. Także pasek rozrządu „dwuwałkowego” silnika bez kłopotów wytrzymuje zakładany przebieg między wymianami, wynoszący 100 000 lub nawet 120 000 kilometrów (w egzemplarzach wyprodukowanych po 1998 roku).
W 1998 roku przeprowadzone zostały modyfikacje silnika. Zmieniona oprogramowanie elektroniki i inny układ dolotowy pozwoliły na wykrzesanie z silnika kolejnych 20 KM (moc wynosiła 148 koni mechanicznych). Pozostał niemały hałas wytwarzany przez silnik, nie zmieniła się też niezawodność – usterki, czy choćby drobne wycieki oleju należą do rzadkości.

Bardziej miejski niż terenowy
Jak na SUV-a przystało, Honda CR-V wyposażona została w napęd na cztery koła. Nie jest to jednak najprostszy układ ze sprzęgłem lepkościowym, a nieco bardziej zawansowany system ze sprzęgłem wielotarczowym, sprzęganym hydraulicznie. W jego skład wchodzą dwie pompy: jedna napędzana przez wał wychodzący ze skrzyni biegów, druga – przez wał tylniej przekładni głównej. Gdy koła przedniej i tylniej osi kręcą się z taką samą prędkością płyn pomiędzy obiema pompami przepływa bez przeszkód. Jednak kiedy przednie koła wpadną w poślizg, powstaje różnica w wydatku pomp, a co za tym idzie – pojawia się w układzie ciśnienie hydrauliczne. To ciśnienie przekazywane jest do tłoków zwierających wielopłytkowe sprzęgło łączące połówki wału korbowego. Zaletą tego rozwiązania jest brak zwłoki w przekazywaniu napędu na tylną oś. Na wycieczki po bezdrożach to trochę za mało (brak blokad mechanizmów różnicowych szybko skróci naszą zbyt „ambitną” trasę), ale problemy z zaśnieżonymi ulicami przestają mieć większe znaczenie.
Z układem tym wiąże się jednak pewien mankament. Powszechnym problemem okazuje się głośna praca tylnego mostu, przypominająca odgłosem efekt tarcia metalu o metal. To skutek zanieczyszczeń przedostających się do układu hydraulicznego. Skuteczne w tym przypadku jest płukanie tego zespołu i wymiana oleju wypełniającego tylny most. Z tego samego względu zalecane są częstsze, niż regulaminowe co 120 000 km, wymiany płynu hydraulicznego.
Całkiem spokojnie eksploatację na naszych znosi zawieszenie „ceer-vałki”, jedyne usterki, jakie mogą pojawić się przy przebiegach rzędu 80 000 – 100 000 kilometrów, to zużycie końcówek drążków stabilizatora.

Produkcję opisywanej Hondy CR-V zakończono w 2002 roku, kiedy to na rynku pojawił się następca.

DANE TECHNICZNE (dla Hondy CR-V po modernizacji w 1998 roku).
SILNIK:
Typ: benzynowy
Pojemność: 1973 ccm
Moc: 147 KM przy 5500 obr./min.
Moment obrotowy: 182 Nm przy 4200 obr./min.

UKŁAD NAPĘDOWY I PODWOZIE
Skrzynia biegów: manualna, 5-biegowa
Napęd: na cztery koła
Zwieszenie przód/tył: wahacze poprzeczne/wahacze poprzeczne
Hamulce przód/tył: tarcze wentylowane/bębny
Opony: 205/70 R15

WYMIARY, MASY, POJEMNOŚCI:
Dł./szer./wys. (w cm): 452/175/171
Rozstaw osi: 262 cm
Masa własna: 1495 kg
Ładowność: 510 kg
Poj. bagażnika: 445 litrów
Poj. baku: 58 litrów

OSIĄGI:
V-max: 177 km/h
0-100 km/h: 10,5 s
Zużycie paliwa (miasto/trasa/średnie; w litrach/100 km): 11,9/8,4/9,7

FOTO:

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

© text i dane tech. z czasopisma „Motor” nr 42 (2627), z dnia 14. października 2003; artykuł pt. ”Pogromca miejskich przeszkód”
© foto: autowp.ru & google

Szymon

Z zewnątrz dość nudno, w środku również nieciekawie. Na plus można przypisać przyspieszenie tego "autka". Osobiście brałbym coś innego.

Veyron

Nigdy nie przepadałem za CR-V

Może i jest niezawodna itd. ale jakoś do mnie nie przemawia...

Kurczak

Ta generacja jakoś w ogóle mi nie podchodzi, następna była zdecydowanie ładniejsza.

X2400

Nadwozie zaprojektowane przez jakiegoś strasznego nudziarza, a wnętrze nieciekawe.

Mr_Mar

Nic nowego wam nie powiem. Nie lubię aut tego typu. Nie mogę zrozumieć ich idei. Duże auto z napędem jednej osi udające terenówkę? Jak dla mnie auto dla ludzi próbujących coś udowodnić, mających kompleksy mniejszości i próbujący sobie wyrównać wyższym autem.

stanislaw.dziaslo

Braciak ma tą Hondę i nie narzeka. Fajny samochodzik dla rodziny.

olgaj1 · Wysłany: Pią 0:14, 08 Mar 2013 Temat postu:

Świetne autko. Chodzi jak złoto Smile

nevoq

Braciak sobie ostatnio kupił z salonu i powiem wam że świetnie się spisuję